Eind 2016 ging Sonja Schulte samen met Raymond Frenken aan de slag met haar essay ‘Zonder titeling’. Het essay werd een paar dagen geleden op De Internet Gids gepubliceerd. Hoe kijken Schulte en Frenken nu terug op het mentoraat?

‘Ik heb veel van deze samenwerking geleerd,’ zegt Schulte desgevraagd.

‘Doordat verschillende redacteuren – de redacteur die me bij de nieuwe Garde begeleidde en daarna de redacteuren van verschillende tijdschriften – elkaar volkomen tegenspraken in hun commentaar, heb ik geleerd ten eerste de lijn te ontdekken en te volgen van wat ik zelf met een tekst wil en vervolgens te luisteren naar de redacteur die daar het dichtst bij zit. De begeleiding van Raymond Frenken heeft me in contact gebracht met essayisten die ik nog niet kende en die passen bij de stijl die ik eigenlijk zocht. Ook heeft hij geholpen mijn tekst meer door elkaar te durven schudden. Ik ben tevreden met het uiteindelijke resultaat.’

Frenken:

‘Aan Sonja’s essay ligt een prikkelende vraag ten grondslag: is het voor een geschoold kunstkijker nog wel mogelijk om op een onbevangen manier van een kunstwerk te genieten? In de eerste versie van de tekst kwam dat echter onvoldoende uit de verf. Tijdens onze samenwerking heb ik geprobeerd haar te bevrijden van een zekere schrijfkramp, met als belangrijkste boodschap: schrijf niet op een manier waarop je denkt dat iets moet of hoort, maar op een manier die recht doet aan je eigen ideeën en stijl. Daartoe was het nodig het onderwerp met een heel open blik opnieuw tegemoet te treden. En vervolgens het essay helemaal opnieuw te schrijven. Ik bewonder Sonja om de voortvarendheid waarmee ze dit heeft aangepakt. Alle tijd en energie die ze heeft geïnvesteerd, hebben geresulteerd in een essay dat blijk geeft van een eigen stem. Het grootste compliment was dat Sonja aangaf het gevoel te hebben dat iets waar zij al jaren mee rondliep nu echt goed op papier terechtgekomen is, dat dit echt was wat zij wilde zeggen.’

Benieuwd naar het essay? Je leest het hier.