Naast Elsbeth Ronners ‘Googles ludieke architectuur’ is nu ook een essay van Joost Vormeer bij een redacteur ondergebracht. De Nieuwe Garde heeft redacteur en schrijver Peter De Voecht bereid gevonden om Vormeers ‘Laten we Chinese dichters zijn’ te redigeren.

Vormeers essay gaat over over het gewicht dat we aan een auteursnaam hechten: hoe belangrijk is de culturele achtergrond van een auteur, en is dat zinnig? Vorig jaar raakte de witte Amerikaanse dichter Michael Hudson in opspraak omdat hij gedichten had ingezonden onder een Chinese naam. Als blanke man mag hij niet zomaar de identiteit van een gemarginaliseerde groep aannemen, zo luidde de kritiek. Waarom mag dat eigenlijk niet, vraagt Vormeer zich af. En, wat zegt dit incident over onze relatie met die gemarginaliseerde Ander?

Vormeer heeft een bachelor in Taal- en Cultuurstudies en behaalde in 2008 een master in de Literatuurwetenschap. Als freelance journalist schreef hij fact checks voor De Correspondent en nrc.next en schreef hij essays, artikelen en verslagen voor Kunstbeeld, Tijdschrift Boekman, De Helling en Streven. Verder schrijft hij korte verhalen. In 2013 won hij de El Hizjra Literatuurprijs en er werden twee korte verhalen van hem op de websites van De Optimist en De Revisor gepubliceerd.

Peter De Voecht is doctor in de Amerikaanse literatuur en veelschrijver. Hij publiceerde in verschillende tijdschriften, is redacteur bij Gierik & NVT en durft weleens te acteren. Hij schrijft korte verhalen, gedichten, en scenario’s. Daarnaast heeft hij een enorme voorliefde voor vechtkunst. Eind 2015 verscheen zijn debuutroman Slachtvlinders bij uitgeverij In de Knipscheer.