Nieuws
In een Brussels café
Onlangs werd Albert Meijers essay ‘Hoe het apolitieke Songfestival soms verrassend politiek kan zijn’ gepubliceerd op de website van de lage landen. Wij vroegen Meijer en zijn begeleider Pieter Coupé hoe zij inmiddels op het mentoraat terugkijken.
‘Toen ik een jaar geleden mijn eerste opzet voor een essay over de politieke kant van het Songfestival naar De Nieuwe Garde stuurde, wist ik nog niet wat ik er nou eigenlijk mee wilde zeggen,’ merkt Meijer op.
‘Gelukkig werd ik gekoppeld aan Pieter Coupé als mentor, die me hielp om het stuk te verscherpen, en om er richting en focus aan te geven. In een Brussels café trakteerde hij me op koffie en opbouwende kritiek voor een essay dat uiteindelijk, noodgedwongen, zou gaan over een Songfestival dat nooit werkelijkheid werd. In Pieter vond ik de perfecte mentor om mee te sparren over de scheidslijn tussen cultuur en politiek en ik hoop dat we nog vaker zullen samenwerken.’
Coupé:
‘Een paar weken na het Eurovisiesongfestival 2019 kreeg ik via De Nieuwe Garde een pittige, intelligente tekst van Albert over hoe vele landen zich daar als uiterst progressief presenteren, terwijl de werkelijkheid vaak anders is. Alleen: de aanleiding was een beetje zoek, plus de tekst schommelde te veel tussen essay en column. Daarom besloot ik Albert te vragen om zijn tekst als volgt aan te passen: minder toegespitst op de Eurosong-editie in Israël, meer vooruitblikkend op de editie in Nederland in 2020. Hoe zouden landen zich daar gaan afficheren? Die tekst wilden we dan publiceren op De-lage-landen.com in de aanloop naar het – uiteindelijk vanwege corona geannuleerde – festival in Rotterdam. De tekst moest ook minder column en meer essay worden – zonder evenwel de scherpe kantjes eraf te vijlen. We ontmoetten elkaar in Brussel en converseerden meermaals via mail. Daarbij viel op dat Albert heel goed aanvoelde waar ik naartoe wilde, dat hij bereid was de structuur van zijn tekst helemaal om te gooien én dat hij zelf ook inspeelde op gewijzigde omstandigheden, zoals de annulering van het festival. Het uiteindelijke resultaat was een zeer lezenswaardig verhaal over Eurosong, met veel achtergrondinformatie en interessante analyses van een paar maatschappelijke tendensen. Kortom: het was heel aangenaam en constructief werken met Albert. Wordt vervolgd!’
Benieuwd naar het essay? Je leest het hier.
Vorig jaar juni gingen Joeri Verbesselt en Lisa Doeland aan de slag met Verbesselts essay ‘Dystopisch optimisme tegen het Misantropoceen’. Eind april verschijnt het herwerkte stuk op de website van De Nederlandse Boekengids en in mei in het papieren nummer. Naar aanleiding hiervan vroegen wij mentor en essayist hoe ze op het begeleidingstraject terugkijken.
Een nieuwe gezamenlijke oproep! Voor hun herfstnummer is literair tijdschrift De Revisor op zoek naar essays rondom het thema literatuur en landschap. Stuur je essay in bij De Nieuwe Garde en maak kans op publicatie.
Literatuur is niet zelden gebonden aan een locatie: een verhaal heeft een plek nodig, net zoals een schrijver geboortegrond draagt. Taal is ingebed in een omgeving: een kamer, een gebouw, een landschap – en daar is het uitgangspunt van De Revisor 30: Literatuur en landschap. Wat doen de bergen voor het drama, en de polder voor de scène, hoe beïnvloedt het uitzicht de taal? Hoe verandert de literatuur het landschap, kan het de kunst verruimen of juist inkaderen? In proza, poëzie en essay onderzoekt en illustreert De Revisor deze verhoudingen.
Onlangs gingen Basje Boer en Christine Geense samen aan de slag met Geenses essay ‘Niet alleen Love Is Blind’. Tijdens het kijken van Love Is Blind, een datingshow op Netflix, realiseerde Geense zich welke realiteit reality tv ons werkelijk toont. Waar proza, comics en audiovisueel werk in de afgelopen jaren zijn overgestapt op een realistischer portrettering van vrouwen, bijt reality tv zich vast in de tropen van weleer, met name in het stereotype van de vrouw als boosdoener.