Vorig jaar juni gingen Joeri Verbesselt en Lisa Doeland aan de slag met Verbesselts essay ‘Dystopisch optimisme tegen het Misantropoceen’. Eind april verschijnt het herwerkte stuk op de website van De Nederlandse Boekengids en in mei in het papieren nummer. Naar aanleiding hiervan vroegen wij mentor en essayist hoe ze op het begeleidingstraject terugkijken.

Doeland:

‘Ze zeggen wel dat je thuis kunt komen bij een ander mens. Zeker. Maar je kunt ook thuiskomen bij een theorie. Of bij een begrip. Niets fijner dan een tekst lezen en je als het ware gekend te voelen – ja, dát, precies! Zoiets had ik met Joeri’s ‘dystopisch optimisme’. Het begrip zelf en de tekst waarin hij het introduceerde waren nog niet helemaal scherp, maar mijn interesse was gewekt. Zelf stoeide ik op dat moment met het begrip ‘alledaagse apocalyptiek’, wat een zekere verwantschap leek te hebben.

Met mijn alledaagse apocalyptiek is het vooralsnog niets geworden, met Joeri’s dystopisch optimisme gelukkig wel. In het door ecologische onzekerheid geteisterde antropoceen zoeken we maar wat graag geborgenheid in (technologische) utopieën. Joeri laat mooi zien dat de dystopie veel meer te bieden heeft en dat daarin de kiem voor verandering te vinden is.’

‘Het eerste gesprek met Lisa was fascinerend,’ merkt Verbesselt op.

‘Onmiddellijk bleek dat we omtrent ecologie geboeid waren door dezelfde denkers en thematieken. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat ze precies kon aanduiden welk concept in mijn essay het meest persoonlijk was. Dat concept ‘dystopisch optimisme’ heb ik naar de voorgrond gebracht en met haar deskundige en bemoedigende hulp uitgediept en gestructureerd. Het resulterende essay is voor mij geen einde, maar een vruchtbaar begin om nog dieper in het onderwerp te duiken.’

Benieuwd naar het essay? Vanaf 29 april is het terug te vinden op de website van De Nederlandse Boekengids.