Onder begeleiding van Lotte Lentes schrijft Jam van der Aa een essay waarin zij het brede maatschappelijke probleem van het gebrek aan jeugdzorg invoelbaar wil maken. Ze stelt dat een maatschappelijk debat over goede hulp nodig is. Als jongeren niet goed worden geholpen, is de kans groter dat zij volwassenen worden die hun trauma’s doorgeven aan volgende generaties.

‘Ik denk dat het project begon met een interesse in de betekenis van “thuis”. Ik was ook benieuwd hoe, en of, de natuur ons beïnvloedt. Wat doet opgroeien, in bijvoorbeeld, een heet woestijnlandschap versus een koud en dicht bebost gebied, met de menselijke psyche? Welke invloed heeft de duisternis van de Noorse winters? En welk effect heeft landschap op creatie en kunst? Muziek? Black metal?’