Mentor

Mentor: Johannes De Breuker

Auteur: Valérie Boiten | Mentor: Johannes De Breuker | Voor: rekto:verso

Politieke humor mag dan als subversief worden beschouwd, autoritaire gezagvoerders komen maar al te graag even meelachen om het spel naar hun hand te zetten. Dient humor de machtelozen of de machthebbers?

Passief wegzakken in het rode velours van een theaterzitje? Think again. Steeds meer cultuurhuizen programmeren gesprekken en debatten na of naast voorstellingen, waarin de toeschouwer mee aan de bak moet. Aftertalks hebben een prominente rol verworven in onze cultuuragenda. Openen zulke interactieve momenten ons de ogen of snoeren ze het publiek net de mond?

Eind januari ging er een nieuw traject van start: rekto:verso-redacteuren Johannes De Breuker en Virginie Platteau begeleiden Tessa Vannieuwenhuyze bij het herschrijven van haar essay ‘De dood van het gedwee percipiëren: ogen en snaveltjes wagenwijd open’.

Vorige week werd Henk Bovekerks ‘Voorstellingen die (n)iets voorstellen’, het essay dat Bovekerk naar aanleiding van onze gezamenlijke oproep met rekto:verso instuurde, gepubliceerd. Wij vroegen hem en Johannes De Breuker, een van zijn mentoren, hoe ze op het traject terugkijken.

Auteur: Henk Bovekerk | Mentor: Johannes De Breuker | Voor: rekto:verso

Begin april speelde de 67-jarige Italiaanse acteur Giovanni Mongiano een voorstelling van ruim een uur voor een lege zaal. In diezelfde periode speelde er een uitverkocht stuk van Micha Wertheim in Nederlandse theaters – zonder Micha Wertheim, die zat gewoon thuis. Samen schijnen ze licht op de vraag: wanneer stelt een voorstelling echt iets voor?

Naar aanleiding van de gezamenlijke oproep van rekto:verso en De Nieuwe Garde ging er deze zomer nog een tweede mentoraat van start. Johannes De Breuker en Wouter Hillaert begeleiden Henk Bovekerk bij het herschrijven van zijn essay over publiek.