Welkom in het antropoceen – het tijdperk van de mens. Of kunnen we beter spreken van het einde van de mens? Onze ecologische toekomstverbeelding lijdt onder een impasse: we worden overspoeld met enerzijds futuristische voorbeelden van het optimistische geloof in wetenschappelijke vooruitgang en anderzijds dystopische visioenen van de apocalyps. Kunnen we optimisme en dystopie samen denken, op zoek naar een uitweg?

De vrouwenvriendschap heeft een ongemakkelijke status. Jacques Derrida observeerde al eens dat er binnen onze cultuur geen werkelijke mogelijkheid bestaat de vriendschap tussen twee vrouwen volledig te erkennen. Een essay over vriendinnen op Instagram, Connie Palmens De vriendschap en de Napolitaanse romans van Elena Ferrante.

Nadat het Sovjet-waanidee dood en begraven was probeerden mijn landgenoten in Rusland het gewone leven weer op te pakken. Ook mijn ouders poogden er iets van te maken, dus reden wij in een groene Lada die als illegale taxi dienstdeed naar hun favoriete restaurant. Het was een mooie winterse avond, een dik pak sneeuw belemmerde ons het zicht voorbij dertig centimeter. Alles leek wit. Ik was zeven of acht en mocht voor het eerst met mijn ouders mee uit eten.