Essay

Voorstellingen die (n)iets voorstellen

Auteur: Henk Bovekerk | Mentor: Johannes De Breuker | Voor: rekto:verso

Begin april speelde de 67-jarige Italiaanse acteur Giovanni Mongiano een voorstelling van ruim een uur voor een lege zaal. In diezelfde periode speelde er een uitverkocht stuk van Micha Wertheim in Nederlandse theaters – zonder Micha Wertheim, die zat gewoon thuis. Samen schijnen ze licht op de vraag: wanneer stelt een voorstelling echt iets voor?

De Turijnse acteur Giovanni Mongiano zat in zijn kleedkamer in het Teatro del Popolo in Gallarate, een industriestadje nabij Milaan, toen hij van de kassajuffrouw te horen kreeg dat zich wel heel weinig popolo bij het teatro gemeld hadden: nul om precies te zijn. De toneelspeler besloot zijn monoloog Improvisaties van een lezende acteur toch op te voeren, tegenover 240 lege stoelen en een brandblusser. Zijn enige getuige was zijn jonge assistente Paula Vigna, die ook het licht en geluid bediende. De kassajuffrouw keek aanvankelijk ook mee, maar vertrok om haar mobiele telefoon op te nemen en kwam niet meer terug.

[]

 

Lees het volledige essay van Henk Bovekerk op de website van rekto:verso.