Er zijn geen spelelementen opgenomen in de kantooromgeving waar ik werk. Dat is niet verrassend: iedereen die er binnenkomt, gaat direct aan de slag. Spelen of fysieke oefening wordt er in algemeen gezien als vrijetijdsbeoefening en daar is nu eenmaal geen ruimte voor op het werk. Een functioneel ingerichte omgeving is gebruikelijk bij kantoorgebouwen; ruimte voor spelen is er slechts zelden, en als het er al is dan is het voor de kinderen. Dit geldt ook voor mijn kantoor, waar op elke verdieping lange gangen zijn met daaraan ruimtes voor kleine bedrijven. Bij ons geen brainstormplek waar met behulp van vreemdsoortige meubels niet alleen de lichamen maar ook de geesten losgeschud moeten worden. Er is geen trampoline om eens uitgelaten op te springen. Er zijn zelfs geen statafels voor vergaderingen.

Hoe anders is het bij de kantoren van Google. In het kantoor in Zürich roetsjen de werknemers vanaf de eerste verdieping met een glijbaan de kantine in. Snel afdalen tussen verdiepingen kan ook via een brandweerpaal. Een klimmuur zou een goede toevoeging zijn om naar boven te komen, maar over een speelse manier om een bovengelegen verdieping te bereiken is (ironisch genoeg) niets bekend. Het ludieke karakter van de werkomgeving staat symbool voor een speels bedrijf waar knappe koppen op creatieve gedachten kunnen komen. Het spel, de competitie, daagt de werknemers uit om met creatieve nieuwe projecten te komen. Het kantoor is een visitekaartje van Google als bedrijf dat er plezier in schept spelenderwijs ongekende mogelijkheden te ontwikkelen.

[…]

Lees het volledige essay in De Nederlandse Boekengids (2016, #5).