Voor mijn leesclub begon ik aan Alte Meister van Thomas Bernhard. Een roman over een knorrige oude man die zijn dagen in een Weens museum slijt. Althans, dat was de indruk die mij na 60 pagina’s bijbleef, want het lukte me niet om de roman uit te lezen. Ik ergerde me al aan de bladspiegel, tweehonderd pagina’s zonder alinea’s of witregels, die de lezer geen pauze gunnen (als je toch stopte, moest je een bladzijde opnieuw lezen om te vinden waar je was gebleven). In het begin had ik nog allemaal vertalingen in de kantlijn gekrabbeld. Dan, op bladzijde 60: ik word niet goed.

Mijn vader en ik reden bijna ieder jaar naar een vakantiehuisje in Frankrijk. Eerst met de Skoda, later kocht mijn vader een oude bruine Mazda met één blauwe voordeur. Soms mocht er een vriendinnetje mee, vanaf mijn twaalfde ging ook mijn vaders vriendin mee. Dit was vóór Schengen, we werden weleens staande gehouden aan de grens, vanwege de sjofele auto en inzittenden. Door Sarah van Vliet.