nieuws
Jam van der Aa schreef onder begeleiding van Lotte Lentes een essay over autisme, intergenerationeel trauma, het belang van betere jeugdzorg en verbinding.
Onder begeleiding van Sayonara Stutgard schrijft Loulou Drinkwaard een essay over haar ervaring met partnergeweld.
Onder begeleiding van Esha Guy schrijft Pieter Velghe een essay over de hopeloosheid waarmee je geconfronteerd wordt als bange tiener die opgroeit in tijden van klimaatverandering.
tips
Een eindeloos vallen – niet naar beneden, maar alle kanten op, in het ijle – zo wordt chaos in de Griekse mythologie beschreven. Chaos is er de ongeordende massa die aan alles voorafgaat. Tegelijkertijd draagt de chaos de kiemen van het leven in zich: het is de voorouder van alle goden, de levenloze ruimte waaruit alles ontstond.
Om het verschijnen van hun nieuwe nummer – #41, met als thema Gêne – te vieren, organiseert Kluger Hans op vrijdag 26 november (19.30 uur) opnieuw een Literaire Schurft.
Donderdag 18 november (20.00 uur) spreekt Manon Uphoff de vierde Joost Zwagerman Lezing uit in TAQA Theater De Vest. Uphoff, één van Nederlands beste schrijvers, ontving in 2020 de driejaarlijkse Charlotte Köhler-prijs voor haar totale oeuvre. Naast schrijver is ze ook beeldend kunstenaar. In haar lezing zal zij dieper ingaan op de kracht van beelden en de kracht van taal en op de vraag hoe literatuur, film en beeldende kunst ons met hun verschillende talen toch op eenzelfde manier zo kunnen beroeren.
essays
‘Ik denk dat het project begon met een interesse in de betekenis van “thuis”. Ik was ook benieuwd hoe, en of, de natuur ons beïnvloedt. Wat doet opgroeien, in bijvoorbeeld, een heet woestijnlandschap versus een koud en dicht bebost gebied, met de menselijke psyche? Welke invloed heeft de duisternis van de Noorse winters? En welk effect heeft landschap op creatie en kunst? Muziek? Black metal?’
In de lente van 2013 verbleef ik een maand in Parijs om te vieren dat ik weer fit genoeg was een reis te ondernemen. Daar wandelde ik vooral, en las boeken. In een van de boekhandels waar ik graag kwam, hing een grote poster van een Amerikaanse dichter, Meghan O’Rourke. Ik had nog nooit van haar gehoord. In het schap onder de poster lag nog één dichtbundel van haar, als laatste overgebleven.
Politieke humor mag dan als subversief worden beschouwd, autoritaire gezagvoerders komen maar al te graag even meelachen om het spel naar hun hand te zetten. Dient humor de machtelozen of de machthebbers?