In de Angelsaksische boeken- en muziekwereld is het een bekend fenomeen: een heruitgave om een tien-, vijfentwintig- of vijftigjarig jubileum te vieren. Een muziekalbum komt opnieuw op de markt met een extra cd met daarop b-kantjes, oefenhokcovers, enzovoort. Een boek wordt opnieuw uit gegeven met voor- en nawoord en mooie nieuwe kaft, of juist als facsimile. Was Martinus Nijhoff een Brit of Amerikaan geweest, dan had zijn debuut De wandelaar zo’n jubileumeditie gekregen: de 100th Anniversary Edition.

In die honderd jaar is er veel gebeurd met De wandelaar. De bundel werd talloze malen herdrukt, zowel los als als onderdeel van een Verzamelde gedichten; de neerlandistiek en literatuurwetenschap doken er bovenop. En het was het begin van de poëziecarrière van een van onze grootste dichters. Als ik tijdens mijn studie zin had om over Nijhoff te lezen hoefde ik maar naar de universiteitsbibliotheek te gaan om daar een boek over hem te vinden dat ik nog niet had gelezen. In Amerikaanse high school-films ontkom je vaak niet aan een scène waarin de leraar Engels zijn leerlingen Shakespeare laat voorlezen. Ik denk dat als je hier een dergelijke film zou opnemen, de leraar Nederlands ‘De moeder de vrouw’ aan zijn klas voorlegt. Zo’n figuur is Nijhoff.

[…]

Lees het hele artikel in Awater (Najaar 2016).